زمانی که جوانان ايرانی مانند آرش طالع به دورنمای دوبی می نگرند، آنچه را که زمانی والدينشان در افق امريکا و اروپا می ديدند، می يابند: فرصت، ثروت و آزادی.
آرش 24 ساله، موسس و ناشر مجله املاک و مستغلات سرمايه گذاران ايرانی يکی از جوانان تحصيل کرده ايران است که برای تحقق روياهای خود از رفتن به غرب صرفنظر کرده و در عوض دوبی را برگزيده است. در اين شهر به همان نسبت که کلوب های شبانه يافت می شوند، مساجد نيز وجود دارند و در عين حال گذرنامه های ايرانيان موشکافی نمی شوند.
آرش می گويد: "الان گرفتن ويزای امريکا يا کانادا تقريباً غيرممکن شده است. اينجا فقط يک ملک می خريد و اقامت می گيريد. دوبی مکان آزادی است که با فرهنگ ما سنخيت دارد."
هزاران ايرانی که اکثر آنها متمکن هستند، فرصت را مغتنم شمرده اند و با سرمايه گذاری در املاک و مستغلات و خريد خانه دوم در دوبی، اين کشور متروک را به قطب تجارت ايرانيان که عاری از فساد، تحريم های امريکا و تنش سياسی ايران است، تبديل کرده اند.
آرش که تحصيلکرده استراليا است، سال گذشته به اميد بهره برداری از رونق ساخت و ساز در دوبی که بخش اعظم آن توسط سرمايه گذاری ايرانيان تغذيه می شود، به اين کشور آمد. کتاب راهنمای املاک و مستغلات وی با عنوان مسکن که هر دو هفته يکبار در 12،000 تيراژ منتشر می شود، از فروش بسيار بالايی برخوردار است.
آرش می گويد: "دوبی پلی ميان ايران و غرب است. اين کشور مثل امريکای 25 سال گذشته است، و اگر باهوش باشيد و طرحی از خودتان داشته باشيد، می توانيد پولدار شويد".
ايرانيان اولين کسانی بودند که از پروژه های سرمايه گذاری مسکن در دوبی استقبال کردند. به گزارش شورای تجارت ايرانيان، آنها اکنون فروش 10 تا 30 درصد مستغلات را به عهده دارند. گزارش اخير انتشارات فرهنگی ايران نيز حاکی از آن است که 400،000 نفر ايرانی 200 ميليارد دلار سرمايه دوبی را تحت کنترل خود دارند. اگرچه در ارزيابی های ديگر به 20 ميليارد دلار اشاره شده، اما اين رقم نيز ميزان قابل توجهی است.
يک دهم شرکت های فعال منطقه آزاد تجاری دوبی متعلق به ايرانيان است. سرمايه گذاری در اين منطقه باعث رشد تجارت ميان امارات متحده عربی و ايران شده است، به گونه ای که سرمايه گذاری 4 ميليارد دلاری سال 2003 به 7 ميليارد دلار در سال جاری افزايش يافته است. اين در حالی است که تجارت توجيه ناپذير غيرقانونی در اين منطقه جايی ندارد.
ايرانيانی که به دوبی هجوم می برند اساساً به دنبال آزادی های شخصی، ثبات اقتصادی و سياسی و دوری از تنش های سياسی ايران با غرب هستند. تجار ايرانی به منظور دور زدن تحريم های تجاری عليه ايران از مناطق آزاد تجاری دوبی برای گسيل داشتن کالاهای خود به سرتاسر خليج فارس استفاده می کنند. نوجوان برای تحصيلات و بزرگسالان برای داشتن زندگی راحت به دوبی مهاجرت می کنند.
پيمان حقيقت 29 ساله که در سال 2004 با همسر خود به دوبی مهاجرت کرد، می گويد: "ايران به خاطر داشتن خط مشی سياسی، مرزهای بسته ای دارد." حقيقت زمانی که به تدريس در دانشگاه دوبی دعوت شد، در دانشگاه آزاد اسلامی تهران دروس مهندسی کامپيوتر را تدريس می کرد.
او می گويد: "شما اينجا آزادی بيشتری داريد و می توانيد آنطور که می خواهيد زندگی کنيد. اينجا می توانيد با مردم ساير کشورها روابط و همکاری متقابل داشته باشيد. اين برای من جالب است."
تأثير فرار سرمايه های ايرانيان زمانی نمايان شد که بازار بورس تهران در ماه اکتبر متعاقب قطعنامه ارجاع پرونده هسته ای ايران به شورای امنيت سقوط کرد. به گفته مقامات، سرمايه گذاران ايرانی ميليون ها دلار خود را به بازار بورس دوبی که تنها چند هفته قبل برای سرمايه گذاران خارجی افتتاح شده بود، انتقال دادند.
ايران و دوبی روابط ويژه ای با يکديگر دارند، که در جهان عرب بی سابقه بوده است. در عين حال اصالت يک چهارم شهروندان اماراتی به ايران برمی گردد. در طول جنگ ايران و عراق نيز، دوبی به مرکز اصلی انتقال لوازم و کالاهای ايرانی مبدل شده بود و شيخ زايد بن سلطان النهيان رييس سابق امارات متحده عربی صرفنظر از سياست های تحميلی امريکا، خواستار عادی سازی بيشتر روابط کشورش با حکومت ايران بود.
اين نزديکی به اين معناست که دولت ايران می تواند شهروندان خود را در دوبی زير نظر داشته باشد. از اين رو بسياری از ايرانيان به خاطر ترس از دولت خود با ما مصاحبه نمی کردند.
پيمان حقيقت می گويد که تا پيشتر حدودی نسبت به ترک ايران مردد بوده، اما جو کنونی سياسی باعث شده که از بودن در دوبی احساس رضايت کند. او می گويد: " شايد در آينده شرايط ايران بدتر شود. شايد آزادی های مردم محدود شود و اين می تواند بر مدت اقامت من در دوبی تأثير بگذارد."
و شايد به خاطر سيل روزافزون مهاجرت ايرانيان مقيم امريکا به دوبی است که برخی از خيابان های اين کشور به بخش هايی از لوس آنجلس شباهت دارد. زهرا تهرانی که صاحب مغازه شيرينی فروشي است، می گويد: "دوبی کشوری بسيار خوب، بسيار آزاد، بسيار امن و ثروتمند است. اين کشور در منطقه بسيار بی نظير است. هيچ يک از کشورهای ديگر نزديک ايران از اين مزايا برخوردار نيستند. شما اينجا هر آنچه را که در اروپا و امريکا هست، داريد و در عين حال به وطن خود نزديک هستيد
No comments:
Post a Comment